Campagne Voeren

Het verwezenlijken van een ambitieuze droom moest ik betalen met mijn Nederlandse staatsburgerschap.  

Het Nederlandse beleid tegen dubbele Nationaliteit is kinderachtig, krom en tegenstrijdig.

Wat moet ik nu doen om onze dochter zich ook maar één reet in Nederland te interesseren of Nederlands te leren als ze haar vader zo’n asociale trap na geven? Echt een super anti-climax. Domper niet?.

Hoe kan je ooit verwachten dat zij trots op haar Nederlands komaf zal zijn? Ik bedoel wat als ze de smaak van het Frans te pakken krijgt? Spaans of italiaans? Op deze manier kan je moeilijk iemand over Nederland en zijn geweldigheid enthousiast maken.

Immigranten versus Emigranten

De populaire doctrine achter het beleid van paspoort afpakken van Nederlanders door hun eigen regering is dat onder het mom van “loyaliteit en staatveiligheid”

Ik wilde beginnen met dat hele gezaap over staatsveiligheid, loyaliteit en ‘het dienen van twee heren’ even meteen in de kiem te smoren. Als je het over staatsveiligheid hebt maak je het voor Immigrant moeilijker Nederlander te worden en neem je het niet weg van je eigen Emigrant. Twee juridisch totaal verschillende groepen. Halleluja wat ben je dan lekker bezig. Niet de burocratische hel van je gastland, maar je eigen “Den Haag” tjackaaaa, zo van achteren in de rug.

Voor mij was die regenachtige dag in Venlo een boel perspectief: Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe Anne Frank zich gevoeld moet hebben toen zij  het spelletje “Nederlander zijn” mocht spelen. Wat moet zij zich in steek gelaten hebben gevoeld toen zijn op de trein zat. En zij ging niet naar Aspen, Colorado…

Krenterig en afgunst.

Wat het is het dan wel? Een hardnekkig kwaaltje van Nederlandse krenterigheid en afgunst. Kijk, een tweede Nationaliteit verwerf je, die krijg je niet zomaar. Elke geëmigreerde Nederlander heeft een reis beleefd naar een andere cultuur. Dit is een Nederlander die een ander land begrijpt en zich door de burocratie van dat gastland heeft geworsteld en kan als vriend van Nederland iets betekenen en heeft juist daardoor een blijvende stem in de Nederlandse samenleving als afgezant verdiend. Het ambassade personeel van het ministerie met tropenrooster en dienstwoning die het het loket stijf dicht houden begrijpen dat niet en betekenen daarentegen ook niets,

En ja; het is een verworven recht om dan bankrekeningen te openen, onroerend goed te bezitten, een auto te kopen, een adres te hebben. In beide landen… Op beide continenten. Maar ik zie al een paar mensen kijken vanachter het keuken gordijntje: “Nou waar doet hij het van?” De afgunst van het hebben van het verworven voordeel om de dubbele nationatiteit, gewoon het niet kunnen pruimen dat iemand een rood en blauw boekje hebbben en iemand anders alleen een rood boekje? Gaat het daar nou over?

Opa is Duitser, Vader is Duitser, haalt vrouwtje uit Argentinie en hoppa: wordt Koningin! Maar papa zijn Nederlandse pas die pakken we af!

Dit is ballingschap. Het is dan echt even moeilijk een toon over je eigen vaderland te vinden, als je dat overkomt. Ik had er zelf eigenlijk nooit bij  stilgestaan wat voor het een asociale trap na dit is. En ik wil daarom proberen hier aandacht aan te vestigen, voor velen is het een ver van m’n bed show.

Ik heb het niet echt nodig.

Gelukkig heb ik het zo vet gemaakt hier: bergwachter in de winter en professioneel paraglider piloot in de zomer. Ik woon hier in gesubsidieerde huisvesting. De gemeente verkoopt zwaar onder de prijs van de markt. Als je loonstrookjes van hier hebt kan je in de loterij mee doen en de kans om zo’n huis in Aspen te kopen. Super sociaal natuurlijk. Het landklimaat op 2500m hoogte in de Colorado Rockies is perfect. Het schoolplein van Zora’s school heeft hun eigen ski lift, alleen voor scholieren.

Ik zit er echt niet op te wachten om binnenkort terug te willen.

Maar misschien Zora. Misschien kan zij ooit de passie vinden naar Nijmegen te verhuizen om aan de Waal een biertje te vatten tijdens haar studie aan de KUN of het ROC. Ik zie mezelf met Rachel dan ook ooit nog een keer terugverhuizen. Staatsburgerschap het is een belevenis alleen vastgelegd in een individueel Nederlanderschap van de persoon, in de ouders, in de grootouders. Het is je hele opvoeding, struikelblokken, een geeltje en een meier, Kabinet Lubbers II, het inentingsboekje en het, zwemdiploma, verkeersdiploma, MAVO, HAVO een Nederlandse ingenieurs title. Het is onuitwisbaar. Er zijn zoveel dingen over Nederland die mijn hartje wel sneller doen laten kloppen.

Op de reis in avonturen door de afgelopen decennia ben ik vaak in een situaties geraakt waar als enige gids mijn morele compas de levensloop deed beslissen. Met mijn persoonlijke en proffesionele succes als bewijs zeg ik:  Dit uitburgeren, moet je niet doen. Zo ga je niet met mensen om, zo geef je mensen geen rugdekking. Juist zo creër je geen loyaliteit.

Maar zo zit ik niet in elkaar.

Het is een natuurlijke reactie van rancune die je verwacht. Het is dan ook geen verassing voor mij dan Nederland is in de tijd dat ik weg ben redelijk het spoor bijster is geraakt. Ik zie voornamelijk dat, leiderschap, visie en dapper heldhaftig optreden als voorbeeldfiguur is iets waar we een steentje aan kunnen bijdragen.

Juist nu Zora haar taalvardigheiden ontwikkelt moet ik haar iets warms, iets nostalgisch over Nederland vertellen niet? Opa en Oma, polders, de dijken, nieuwbouw wijk, markt, strand, regen, opleiding, liefdes, uiterwaarden, etc.

Je kan een paspoort wel afpakken en een stem bij de bus, maar niet een Nederlandse stem. actie voeren tegen dit belachelijke kinderachtige beleid.

Waarom media campagne voeren?

Juist nu Zora haar taalvardigheiden ontwikkelt moet ik haar een reden geven Nederlands te leren? Nijntje, Opa en Oma, polders, dijken, nieuwbouw wijk, markt, strand, regen, opleiding, liefdes, uiterwaarden, etc.

Helaas dit is naar mijn mening niet genoeg en daarom door een ludieke campagne te voeren samen met familie, vrienden en andere belangen nodig ik een Nederlandse reactie uit om Zora meer dan één reden te geven “Ja, Nederland, daar klopt mijn hartje sneller van.”

Mijn strijd tegen dit belachelijke uitburgerings beleid is het enige dat ik kan bedenken om iets Nederlands van waarde na te laten voor Zora. In de komende tijd ga ik per podcast, videocast en geschreven woord, samen met wat vrienden op de Nederlandse en Belgische Media (ja, geen hond daarbuiten die Nederlands spreekt.) wat aandacht vestigen aan hoe de Nederlandse regering zijn eigen mensen de pas afneemt.

Door wat voor reden dan ook waarom, studie, liefde, avontuur, geen Nederlander die in de vreemde terecht komt zou om zijn staatburgerschap moeten vrezen, zeker als die dreiging uit Den Haag komt.

Danno