Afgelopen week zat ik er even helemaal doorheen. Laaiend fascisme in het Witte Huis en een knal van bureaucratie vanuit het gemeentehuis in Venlo voor een uittreksel van de registratie niet ingezetene; ik was helemaal opgefokt. Het hielp ook niet dat ik allebei de wiet en de cafeïne nu al twee weken stop had gezet.
Gelukkig is er een medicijn dat altijd geneest: Moeder natuur. De weg naar de Marroon Bells is dankzij dat hele Corona gedoe nog tot 8 Juni gesloten voor auto's, de kampeer gronden ook. Zo gauw je weer met je luie reet in de auto die weg op kan, zijn de 'natuur liefhebbers' ook weer van de partij en zitten de campings daar weer tjokvol tot aan de herfst.
Ik zou het überhaupt niet eens overwegen om op zo'n circus stek met zoveel gajes te kamperen. Rachel had echter het verlichte idee om JUIST NU daar heen te gaan omdat dit de enige keer zou zijn dat we de hele kampeer grond voor ons alleen zouden hebben. Dus op de fiets, met de rugzak en Zora in de aanhanger mee op pad.
Normaal gesproken hadden we er 5 weken met het busje al toerend door Zuid Europa op moeten zitten, maar dat viel dit jaar vet door de mand. Tja en tot mei is het op 9000 voet hoogte in Colorado nog niet echt weer om met zo'n nugget van 3 jaar in een tentje de gaan blauwbekken. Dan is het 1 juni. Ingekakt na 4 weken tussen wal en schip -niet skiënd- thuis te zitten was het goed om eindelijk weer onder de vrije sterrenhemel te liggen met het ruisen van de creek en de hele camping voor ons alleen.
Ook voor Zora was het goed om van dat gehang rond huis weg te zijn. Ze begint nu soms van die bijdehandte-tante-momenten te krijgen; niet luisteren enzo en net doen alsof ze je niet hoort. Ze weet nu toch dat er geen pak rammel komt, en geloof me als het aan papa lag...
Natuurlijk het enige dat we vergeten hadden: een aansteker! Tja dat krijg je als je ophoudt met wiet roken. Gelukkig is het maar een uurtje fietsen en moeders die moest eraan geloven en kwam dus terug met bier en een aansteker.
Maar voor niemand was het beter dan papa om weg van mobiel ontvangst af te kicken van die gore geile rot telefoon - al is het dan om een kiekje te schieten en een videootje te nemen.
One thought on “Geest verademend”