Herfst 2017

Op een druilerige herfstdag midden oktober met afwisselende regenbuien en desillusie liepen we het gemeente huis van Venlo uit. Onder een grijze lucht zonder Nederlands paspoort. Terug naar de auto: mijn Amerikaanse vrouw Rachel, onze 6 maanden oude dochter Zora en ik. Het water in de kuilen op het onverharde parkeer terrein begon plassen te vormen en de tarieven waren slecht aangegeven. Als carrière kinderverpleegkundige is Rachel' s hart enorm groot, gevend en onbevooroordeeld. Maar ik kon haar gedachten lezen: WTF? Wie doet zijn eigen mensen zo in de kou laten staan? "Sorry meneer, Loketje dicht."

Nadat we in Frankfurt geland waren zijn we meteen naar Venlo gereden voor onze afspraak op de afdeling Levenszaken en wij hadden niet eens Euros op zak. Gelukkig dat we onze Franse bankpas nog hadden waar we mee konden pinnen. Beduusd van wat ik net had beleefd liet ik de revue nog eens passeren: Een intens debat met een gemeente ambtenaar, zij met een zwaar accent, ik in ABN. Zij beweerde dat ik geen Nederlander meer was...

Met mijn persoonlijke en professionele succes als legitimatie, en als uitgeburgerd mens zonder dan maar ook iets te verliezen te hebben zeg ik je: 'Dit moet je niet doen. Zo ga je niet met mensen om. Dit is benepen, kleingeestig en bekrompen. Zo geef je geen rugdekking. Zo pak je de georganiseerde misdaad niet aan,  los je het leraren tekort niet op en win je geen WK Voetbal.'

Op het feestje van globale emancipatie en vrijheid zijn de Nederlanders weer: De lul! Bedankt, geen Rugdekking!

Als Zora haar vader -en dus ook haar- zo'n asociale drop-kick krijgt, waarom zou Zora zich ook maar één reet voor Nederland interesseren of de Nederlandse taal leren? Een domper niet? Hoe kan je zo trots op Nederland kweken? Wat als ze de smaak van het Frans te pakken krijgt? Spaans of Italiaans?

"Loyaliteits kwestie"

Laat me meteen dat hele gezaap over staatsveiligheid, loyaliteit en 'het dienen van twee heren' in de kiem te smoren. Als je het over staatsveiligheid hebt maak je het voor de Immigrant moeilijker Nederlander te worden en neem je het niet weg van je eigen Emigrant. Twee juridisch totaal verschillende groepen. Wat ben je dan lekker bezig. Niet de burocratische hel van je gastland, maar je eigen "Den Haag" tjackaaaa, zo van achteren in de rug. (En, ik heb niets tegen immigranten).

Ik begrijp het argument dat als iemand niet mee betaald aan de maatschappelijke verzorgingen, dat je dan ook niet mee profiteren van het zorgstelsel. Ik denk dat 98% van de Nederlandse emigranten in Canada, Australië, USA, en ik weet mijn neef in Chile, dat die mening hart gegrond delen. Sterker nog ik durf te wedden dat de scheefgroei van de Sinterklaas regeling in het uitkeringswezen de beweegreden is voor de meeste emigranten om het ruime sop te kiezen.

Hier in de States moet je je zelf indekken voor je verzekering en ouwe dag. Wij doen dat door gewoon een vette berg met cash te verzamelen, stock portfolio, investeren, 2e huisje in beleggen.... Als het gaat om de Sinterklaas regeling voor de parasieten op de staatskas wil ik best een werkgroep van emigranten uit de VS, Canada en Australië samenstellen en NB in het Nederlands, de wetgeving te herschrijven: "Hoe je je als immigrant zonder staatsteun moet bedruipen en gedragen..."

DAT MOET JE NIET AAN IDIOTEN ALS WILDERS overlaten, die heeft daar geen verstand van

Om daar de wet op de Nederlandse Staatsburgerschap op te veranderen vind ik nogal ‘overkill.’ Een aanpassing van de Sinterklaas-regeling op het uitkeringswezen is daarop meer gepast. 

Voor mij was die regenachtige dag in Venlo een boel perspectief: Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe in steek gelaten Anne Frank zich gevoeld moet hebben toen zijn op die trein zat, en zij ging niet naar Aspen, Colorado…

Wat het is het dan wel? Een hardnekkig kwaaltje van Nederlandse krenterigheid en afgunst? Kijk, een tweede Nationaliteit verwerf je, die krijg je niet zomaar. Elke geëmigreerde Nederlander heeft een reis beleefd naar een andere cultuur. Dit is een Nederlander die een ander land begrijpt en zich door de burocratie van dat gastland heeft geworsteld. Hij of zij kan als vriend van Nederland iets betekenen, en heeft juist daardoor een blijvende stem in de Nederlandse samenleving als afgezant verdiend. Het ambassade personeel van het ministerie met tropenrooster en dienstwoning die het loket stijf dicht doen houden, begrijpen dat niet.

En ja; het is een verworven recht dubbele nationaliteit: Bankrekeningen kunnen openen, onroerend goed bezitten, een auto kopen en een adres hebben. In beide landen, op beide continenten. Ik zie al een paar mensen kijken door het keuken raam vanachter het gordijntje: "Nou waar doet ie het van?" Is dat afgunst tegen het verworven voordeel om de dubbele nationatiteit? Het gewoon het niet kunnen pruimen dat iemand een rood en een blauw boekje heeft en iemand anders alleen een rood boekje? Is dat nu waar het over gaat?

Dit is ballingschap. Het is dan echt even moeilijk een toon over je eigen vaderland te vinden, als je dat overkomt...

Juist nu Zora haar taalvaardigheid ontwikkelt is het aan mij. Het is belangrijker dan ooit tevoren dat er een Nederlandse stem voor haar klinkt die iets van toegevoegde waarde heeft. Als vader, als volwassen vent en verantwoordelijk voorbeeld figuur. Iemand die leiderschap voert in het vinden van het morele gelijk.

De ludieke Campagne #Rugdekking! Via wat dan ook: twitter, radio, televisie, podcasts, brief, petities, politiek en NOS.

De missie: Vanuit het Buitenland campagne voeren om zo een Nederlands wetsvoorstel voordragen waarin eens Nederlands Staatsburger, je dat altijd kunt blijven. Over 10 jaar en ook over 100 jaar. Ook als je Amerikaan, Duitser of Bhutanees wordt. Zelfs als je je piemel eraf snijdt; Je bent en blijft gewoon Nederlander. Het zal heten de wet "#Rugdekking!"

Ik roep op om de discussie te openen in de breedste, sociaal maatschappelijk zin: het concept Rugdekking! In de wereld van de lawine bestrijding is Rugdekking! cruciaal. Hoe loopt ie als een rode draad door de Nederlandse samenlevening? In ouderschap, immigratie beleid, vriendschappen, politiek, het publieke wezen, in onze waarden en normen, etc. Laten we eens publiek vragen hoe de ministepresident het begrip Rugdekking! definieeert. Als als alles dan klaar is papa het begrip Rugdekking! kracht heeft kunnen geven in de Nederlandse samenleving.

Het zit mij wel gebakken hoor... ik heb dit campagne voeren niet nodig ik ga liever skiën of vliegen. Maar zo zit ik niet in elkaar

Ik hoop dat Zora ooit de passie vindt om naar Nijmegen te verhuizen voor haar studie aan de KUN of het ROC en aan de Waal van een biertje te kunnen genieten. Dan zie ik zie mezelf met Rachel dan ook ooit nog een keer terug verhuizen, gewoon voor een tijdje. Staatsburgerschap het is een belevenis alleen vastgelegd in een individueel Nederlanderschap van de persoon, in de ouders, de grootouders. Het is je hele opvoeding, struikelblokken, een geeltje en een meier, Kabinet Lubbers II, een inentingsboekje, je zwem- en verkeersdiploma, een pilsje, HAVO en een Nederlandse ingenieurs title. Het is onuitwisbaar.

Daarom nodig ik iedereen uit: Help die wet Rugdekking! te schrijven, Opa's Oma's, kennissen, familie en vrienden, media, politiek, NPO, samen met Zora en ik. Hoe anders dan deze campagne om mijn Nederlands als meerwaarde voor haar te laten gelden?

Ik nodig iedereen uit om samen met ons campagne voeren tegen dit Nederlands cultuureel onvriendelijke uitburgerings beleid. Door wat voor reden dan ook, studie, liefde, avontuur, geen Nederlander die in de vreemde terecht komt zou voor zijn staatsburgerschap moeten vrezen, zeker als die dreiging uit Den Haag komt.

Danno Lahr, 2019