Zo dat was me het weekje weer. Zora kwam vrijdag middag met een snotneus van school naar huis. Rach moest weer een nachtdienstje draaien. 2:00am in de ochtend werd het duidelijk: koorts en dit gaat het ’em dus niet worden. Omdat het weekeinde was er geen test paleis in het dorp open.
Om 04:27 am online een afspraak gemaakt bij het vliegveld voor 07:30 am. Om 07:23 am was ie al bemand en 2x testen. De sneltest in de neus was binnen 10 min negatief. De PCR antigen test liet nog tot dinsdag op zich wachten (maar bleek later ook negatief).
Ondanks dat, waar ga je met zo’n snotneus heen?
Cynthia natuurlijk, zij had er geen moeite mee, want Rachel’s nachtdiensten op de IC draaien maar door, want tja de toeristen moeten toch blijven komen zodat de bedrijven winst kunnen blijven draaien over de Corona ruggen van anderen.
Zondag konden we Cynthia echt niet nog een keer vragen en Jenny durfden we al helemaal niet. Dus: heerlijk ziek gemeld.
Ik vind het echt beschamend dat hier in geen enkel restaurant aardappel kroketten op het menu staan. Sterker nog je kan ze niet eens kopen. Gewoon fatsoenlijk aardappel coquetten, dan vraag je toch niet teveel? Dus…
Ik had een feestje boven op de top van de berg in het restaurant tot in de kleine uurtjes. Rachel moest ook nachtdienst draaien. Gelukkig kon Rachel Zora om 16:00 op de Gondola en kon ze mocht ze ook tot laat blijven.
Donderdag avond werd het duidelijk dat het zou gaan sneeuwen en dus werk aan de man.
Ik had ’em d’r ff echt goed doorheen deze week. Eén zware klote collega en ondanks een dagje ziek toch nog zo’n krappe 54 uur gedraaid. Maar ik ben er overheen want ik heb mijn zinnen nu alweer op Europa gericht in de lente.
Laat me weten! Ik ga de lente trip bijtijds, strak, plannen. En dat is de halve pret!
tot gauw! D
